بهروز وجدانی پژوهشگر موسیقی در گفت‌وگو با خبرنگار موسیقی آثاروما، با تأکید بر این نکته که پژوهش، لازمه اعتلا و گسترش موسیقی است، درباره وضعیت پژوهش گفت: آخرین کار من «فرهنگ جامع موسیقی» بود که سال ۱۴۰۰ منتشر شد و اکنون حدود دو سال است که کتابی در حوزه پژوهش موسیقی منتشر نکردم، زیرا شرایط اصلا برای کارهای پژوهشی فراهم نمی‌شود و متاسفانه نهادهای دولتی حمایت نمی‌کنند. به نظر من وضعیت پژوهش موسیقی نسبت به سال‌های قبل خیلی ضعیف‌تر شده است. علت اساسی این است که ناشران آثار پژوهشی را منتشر نمی‌کنند، چون سود و منفعت مالی برای آن‌ها ندارد.
این پژوهشگر موسیقی در ادامه بیان کرد: پژوهشگر موسیقی باید این اطمینان را داشته باشد که کتابش منتشر می‌شود، چرا که سال‌ها روی یک موضوع کار می‌کند و تحقیق و بررسی انجام می‌دهد و اگر ناشری کتاب را منتشر نکند تمام زحمات آن از بین می‌رود. همچنین ناشران چون خریداری برای این کتاب‌ها وجود ندارد ترجیح می‌دهند کتاب‌های دیگر با موضوعات متفاوت را چاپ کنند.
پژوهشگر کتاب «فرهنگ موسیقی ایرانی» افزود: یک‌سری از پژوهشگران در مناطق مختلف به فرهنگ سنتی و نیاکان ما می‌پردازند و مستندسازی‌های خوبی در این زمینه انجام می‌دهند ولی کارشان نه دیده می‌شود و نه ماندگار؛ درحالی‌که دانشگاه‌ها باید از این آثار که جنبه پژوهشی و آموزشی دارند بیشتر حمایت کنند، زیرا برای دانشجویان واقعا مفید است.
این پژوهشگر در ادامه خاطرنشان کرد: دانشگاه‌ها باید مشوق پژوهشگران باشند، چون این پژوهش‌ها در زمینه‌های مختلف راه‌گشا است و باید روی آن‌ها سرمایه‌گذاری شود، ولی چون این اتفاق رخ نمی‌دند فقط یکًسری افراد خودجوش و علاقه‌مند در حد خیلی‌کم این پژوهش‌ها را انجام می‌دهند. همچنین نهادهای دولتی خودشان یک‌سری کار انجام می‌دهند ولی از افراد کاردان و متخصص استفاده نمی‌کنند، در نتیجه این اقدامات کارهای پژوهشی بنیادی در زمینه موسیقی نیست.
وی خاطرنشان کرد: پژوهشگران موسیقی اصولا فوق‌لیسانس موسیقی و دکترای پژوهش هنر دارند در نتیجه این افراد می‌توانند تحقیقات بنیادی انجام دهند، زیرا سررشته کافی در این زمینه دارند، درحالی‌که نهادهای دولتی اصلا از دانش و اطلاعات این افراد استفاده نمی‌کنند و فقط به پژوهش‌های سطحی توجه نشان می‌دهند.
پژوهشگر کتاب «فرهنگ تفسیری موسیقی» عنوان کرد: کتاب‌های پژوهشی بیشتر ترجمه هستند و افرادی که ترجمه می‌کنند باید هم در حوزه زبان و هم در حوزه موسیقی قوی باشند، ولی تعداد این افراد کم است و در این سال‌ها نتوانستیم در این حوزه هم موفق عمل کنیم.
وی در پایان گفت: پژوهش لازمه اعتلا و گسترش موسیقی است، زیرا پژوهشگران می‌توانند با پژوهش‌های موفق راه را برای نوازنده، خواننده، آهنگساز و… باز کنند. به کمک پژوهش می‌توانیم اطلاعات مفید حوزه موسیقی را که مربوط به چندین دهه قبل است در دسترس هنرمندان قرار دهیم تا به کمک این اطلاعات موسیقی را گسترش دهند و ادامه دهنده راه موفق اساتید گذشته باشند.